.

چند روز هست یه غمی رو قلبم سنگینی میکنه، غمی که خیلی دوست دارم با یکی در میون بزارم و نمیتونم، حتی اینجا هم نمیتونم بنویسم چون هم میدونم آماج حملات بعضی ها قرار میگیرم و هم اینکه میترسم اونی که نباید اینجا رو بخونه.
فقط اومدم بگم آدمها رو وقتی عاشق میکنیم مسئولیم، حق نداریم بریم و درست وسط بزنگاه، وقتی تازه دارن از بزرگترین شکست زندگیشون بیرون میان و خودشون رو پیدا میکنن دوباره سر و کلمون پیدا بشه، حق نداریم بریم و هر وقت دلمون خواست برگردیم و فقط با یک پیغام عاشقانه زندگیشون رو زیر و رو و خوشیهاشون رو به انتها ببریم، حق نداریم.
***
راست میگن که زندگی آدمها از دور خوشه، من یکی وسط این همه حال خوش که الان باید داشته باشم، چندین و چند شبه با اشک میخوابم.
***
هرچند دوست ندارم اما مجبورم در مورد این مسئله رمزی بنویسم، خودم برای دوستانی که میشناسم رمز رو خواهم فرستاد، راستی تو این روزها و شبهای رمضان من رو هم فراموش نکنید که سخت به دعاها و انرژی های مثبتتون نیاز دارم.
***
خدایا کمکم کن عاقلانه قدم بردارم